Boynu bükük bir şehit yetimi,
Anadolu'nun her yerinde her köşesinde onun gözyaşı ve ahı. Hasreti boyundan büyük, öfkesi henüz farkına varamayacak kadar küçük. Büyüyecekler, serpilip kocaman birer delikanlı olacaklar.İyi günde kötü günde koşup gelecekleri yer hep burası olacak. İçlerindeki o masum burukluk; büyüdükçe daha da artacak,arttıkça susacaklar, sustukça acıları çoğalacak. Sizi bilemem ama benim en büyük korkum ne biliyor musunuz? Ya bizlere haklarını helal etmezlerse? Bu vebali düşündükçe, göz pınarlarım içime içime akıyor, uykularım geceden gündüze toz olup gidiyor. Bu yüzde ikiye böldüm hayatımı. Bir yanım hayata tutunmaya çalışıyor diğer yanım ise bende kalsın. Peki soruyorum sizlere: Hanginiz hayatınızı iki yüzlü yaşıyorsunuz? Bir zamanlar ben de bencildim, Tek taraflı bir hayatın içinde boğulup gidiyordum, o günlerin kefaretini halen çekerim ölene dek de çekeceğim.Kızmıyorum asla sizlere, sitem de etmiyorum sadece hayatınızı ikiye bölün istiyorum.Bu mahsun yüzleri ayırın bir kısmına, yeter… Belki boş belki çok konuşuyorum ama benim çektiğim kefaretleri çekmeyin diye bu çırpınışlarım sağlıcakla…
