Bir Tekeli Obasında

Her Taşeli seyahatimizde değişmeyen alışkanlıklarımız vardır.

Çay simitten ibaret sabah kahvaltısı ve bir huzurlu mahalde öğlen yemeği.

Çay simit faslını her zaman aynı yerde, Alibeyhüyüğünden sonra sağdaki büyük cepte yaparız.

Öğlen istirahati bu sefer Kara Hasan Geçidine rast geldi. 1750 rakımlı bu tepede güzel bir çeşme ve yanında bir hayırseverin yaptığı mescit vardır. Bu tür mescitler hemen hemen her yerde görülür. Abdest almak için ön hazırlık mahalleri, içinin tefrişi, terası ve yemek yeme yerleri muntazamdır. Buralar aynı zamanda serince içinde istirahat edebilecek yerlerdir. Allah’ın bu küçük evleri yine Allah’ın kullarına hizmet için de tasarlanmıştır.

Allah bu mekânları inşa edip insanlık hizmetine sunanlardan razı olsun.

20 Ağustos 2022 günü oradaydık. Az ileride gördüğümüz bir Yörük obasından benim gibi yanında beş altı yaşlarında bir torunla dede geldi çeşmeye, canlı bir şekilde selam verdi.

Tanışıp kısa sohbetten sonra bizi obasına davet etti. Bu kısa sohbette bile birçok ortak noktada buluşmak muhteşem haz vermişti bana. Mesela Mustafa Ertaş ustamızla tanışması, benim de tanıdığım Kıbrıslı doktorla obalarına gelmeleri aşinalık kesp etti.

Mustafa Ertaş hocamızın “Toroslardan Yükselen Ses “adlı son eserinde yer verdiği bu oba Anamurlu Tekeli yörüğü Mehmet İbret’e aitti.

Arabamızı obanın önündeki boşluğa indirip Mehmet amcayı kayanın dibine yerleştirdiği obasına giderken takip ederek biz de çıktık.

Obanın ön kısmında çevrilen elli – yüz metre karelik alanda mısır ve sebze bahçesi coşkuyla yeşeriyordu.

Biz, dışarıda oturalım, serin olur, derken Mehmet amca içeriye buyur etti, beraber gelmemize rağmen yani teyzeye bir haber uçurma imkânı olmamışken içerideki intizam ve temizliğin hat safhada olması bir Yörük ailesine yakışan bir haldi.

Baştan, tok olduğumuzu ama bir Yörük ayranı içmek istediğimizi belirttik, teyze hanım taze yoğurttan beklediğimizin de ötesinde mükemmel bir ayran hazırladı, bardak bardak içtik.

Mehmet amca, eskiden Güneyyurt Çömlekçi Mahallesinin altında yer alan Manamas / Akköprü üzerinden Aybaham / Kazancı yoluyla Anamur’a gidip geldiklerini ama şimdi artık motor ve kamyonlarla taşındıklarını ifade ettiler. Mehmet İbret, 1985 yılında, son üç çift hörgüçlü devesini satarak bir traktör aldıklarını ve deveye veda ettiklerini söyledi.

1945 doğumlu Mehmet İbret amcaya Kara Hasan gediği civarında yer alan obasında, kaç yıldır buraya çıkıyorsunuz? Dedim.

“Annem bana hamile iken davar güttüğü sırada doğum yapıyor, beni önceğine sarıp obaya getiriyor, bir kaç kez soğuk suya bastıktan sonra kundağa sarıyor.” Dedi.

Önceğinin için de yeni doğmuş ben olduğum halde gelirken: “gız önceğindeki ne? diye soranlara cevap yetiştirmemek için hızlı hızlı obaya geldiğini anlatırdı anacığım, diye ekledi.

Bir Yörük obası mı bir saray mı insanı daha fazla mutlu eder?

Her ikisinde ikamet eden de kendisinin daha mutlu olduğunu söyler. Sarayın ihtişamlı hayat şartlarını biliriz, her işi başkasının gördüğü, elini sıcak sudan soğuk suya sokmadığı, ibretle izlenen ve özlenen bir hayattır. Dünyanın enlerinden oluşur, mesela dünyanın en pahalı tabloları vardır yüksek tavanlı duvarlarında.

Ya huzur!

O çok uzaktır saray dünyasından, çünkü en sert rüzgârlar en yukarılarda eser, her zaman düşme ve düşürülme korkusu hâkimdir sakinlerinde.

Ya oba?

Oba kayanın eğmesinde yer alır. Milyonlarca yıllık bir kaya, yüzeyinde hiç beşerî hayalin erişemediği tabii desenler tablosu, kırlangıç, gök güdük ve çuk delik kuşlarının yuvalarını kondurduğu sekmenler izlenir. Eksoz gazı, motor sesi, hır gür ve şamatadan uzak tenha bir manzara!

O manzarada kuşların sema boşluğundaki yüzüşleri seyredilir. Yılanlarla, atmacalarla savunma mücadeleleri izlenir.

Mehmet amca, baharın geldiğimizde kuyrukkakanlar / çuk delik kuşları bizi karşılar, gök güdükler / sıvacı kuşları çığlıklarla sevinirler. Hatta bazen çuk delik kuşları bizim eğmenin bir deliğine yuva yapmış olur, günlerce onlarla dostça komşuluk yaparız, dedi.

İşte evrendeki aranan huzur budur!