Yazarın biri deniz kenarındaki yazlık evinde yazılarının derlemesini yapmaktadır. Yazlık evde kaldığı süre içerisinde de deniz kenarındaki uzun kumsalda sabah yürüyüşleri yapmaktadır. Günlerden bir gün sabah erkenden, tan ağarırken, yürüyüş yaparken, kumsalın ucunda bir karartının bir iki adımda bir yere eğilip, yerden aldığı bir şeyi denize doğru fırlattığını fark eder.
Yürüyüşünü hızlandırır ve karaltıya gittikçe yaklaşır. Yaklaştıkça, genç bir adamın durmaksızın yerden bir şeyler alıp denize fırlattığını ve her adımda bu hareketi tekrarladığını görür.
Genç adamın kendisini duyacağı mesafeden seslenir;
“ Hey…..! merhaba, ne yapıyorsun?
“Genç adam “ Merhaba, gördüğünüz gibi, deniz yıldızlarını denize fırlatıyorum.”
Yazar; “Peki niye fırlatıyorsun ? “
Genç adam ;”biliyorsunuz, birazdan güneş çıkacak ve bu yıldızlar birer birer ölecekler.”
Yazar: ”iyi güzel de, sahilde binlercesi var. Senin çaban neyi değiştirir ki!…”
Genç adam tam o anda eline yeni bir deniz yıldızı alır ve denize fırlatırken, fırlattığı deniz yıldızını işaret ederek; ”BELKİ HEPSİ İÇİN DEĞİL AMA BUNUN İÇİN HER ŞEY DEĞİŞTİ” der.
Aldığı cevabın güzelliği karşısında şaşkına dönen yazar, ”Hemen bunu yazmalıyım.” diye düşünür ve adımlarını hızlandırarak evine geri döner.
Makineye kağıdı takar, yazmaya başlar. Henüz birkaç satırla olayı anlatmaya başlar ki , yazmayı bırakır ve şöyle düşünür; ”Ben şu anda ne yapıyorum? Sadece olaya tanıklık ettim.”
Sonra yazmayı bırakıp ve sahile koşar ve başlar deniz yıldızlarını birer birer denize fırlatmaya…
