Düşünsenize, 1.5 yaşındasınız…
Ailenizle tatile giden şen şakrak bir yolculukta, ufak bir arabadasınız. Gecenin tam zifirinde, birden önünüz PKK terör örgütü tarafından kesiliyor, babanız gözlerinizin önünde alıp götürülüyor. O an aklınız ermiyor , hiçbir şey hatırlamıyorsunuz…
Aradan uzun yıllar geçiyor. Babanız hala yok. Yavaş yavaş aklınız ermeye başlıyor, babanız ile ilgili bütün gerçekleri öğrenmeye başlıyorsunuz ve o kahrolası kare istemeden zihninizde canlanıyor…
Canınız acıyor ama bir umut , o umut yok mu ah o umut…
Evinizin kapısına bakıyorsunuz öylece, gün bitse bile.
"BABAM, YA GELİRSE ?"
Bir gün al bayrağa sarılı bir tabut gelir o kapıya.
Derler ki " BABAN GELDİ."
Anlam veremezsiniz olana bitene, her şey siyah beyazdır. Ay yıldızla örtülü o tabutun önünde selam verirsiniz…
Güzel kızım, güzeller güzeli kızım.
Aradan yıllar geçecek güzel kızım, YOUTUBE 'da PKK terör örgütünün çektiği ve paylaştığı o kahrolası videoda babanı göreceksin. O video kaldırılsın diye AİHM ' ye dek gideceksin. Kaldırmayacaklar, diyecekler ki "BASIN ÖZGÜRLÜĞÜ!". İşte asıl travmayı o zaman yaşayacaksın güzel kızım.Babanı şehit eden teröristlerin, ayakkabısına toz değse haklı bulunduğu ve " İNSAN HAKLARI EVRENSELDİR! " denilen bu düzende, sorgulamaya başlayacaksın
"BEN İNSAN DEĞİL MİYİM?".
İşte o zaman uykularına veda edecek ve acına sarılacaksın.
Tıpkı bizler gibi güzel kızım, tıpkı bizler gibi…
Av. Ayşenaz Çimen.