YUSUF ÇİMEN BU YAYLA’NIN ÇİMENİYDİ !
Onu doksanlı yılların sonunda eski Devlet Hastanesinde tanımıştım.Daha sonra muhabbetimiz oldu.Alçak gönüllüydü.Saygı sevgi sonsuzdu onda.Dürüstü.Dikti.Bu bana yeterdi.Başka hiçbir şey benim için önemli değildi.Tüm Ermenekliler de benim gibi düşünüyordu.
Ermenek’te yaklaşık beş yıl görev yaptı. Hiç kimseyi incittiğini duymadım.Daha sonra tayini çıktı.Ve en son İzmir’de görevine devam ediyordu.
Bir gün bana Onur Çimen diye biri facebook’tan yazdı. Ermenek’teyken küçüktü Onur.Soyadından anladım.Onur Yusuf Çimenin oğluydu.Aynı babası gibiydi.Efendi saygılı.Dürüst ve idealist.Bu bahar Ermenek’e gelmişti.Beraber eski günleri yad etmiş ve gezmiştik.20 Ağustos günü beni aradı babam yolda. Ermenek’e geliyorlar diye bana haber verdi.21 Ağustos günü yolda yürürken biri bana İlhami diye seslendi.Döndüm baktım Yusuf hocam ve eşi.Tokalaştık sarıldık.Çay içmeye davet ettim. Zeyveye gideceklerini Eşber İnbaşıyla görüşeceklerini, daha sonra geleceklerini söyledi.Sanırım Ermenek’te birkaç gün kaldı.Seveni çoktu.Görüşemedik.Ama onunla tokalaşmak ve sarılmak bana nasip oldu.Memleketi Konyaya gitmişdi.Ve bu gün acı haberi aldık. Ölüm Allah’ın emri. Boynumuz kıldan ince.Ama bu ani ölüm beni çok etkiledi.Evet insan bazen duygularını tarif edemez.Hislerini kelimelerle anlatamaz.İşte bende şu an o haldeyim!
Ama ben şunu çok iyi biliyorum: O bu yaylaların çimeniydi. Damlaçalında bir Ardıçtı O! Zeyve’de pınar,Yunt dağında Kardelen,Yumrutepe’de Sümbüldü O! Ermenek’i çok sevdiğini biliyorum.Çok dostu olduğunu biliyorum.Hiç bir zaman Ermenek’i unutmadı.Ve en son ziyaretini Ermenek’e yaptı.Bilmem anlatabildim mi? Yusuf O gönlümüzün Çimeniydi. O insanlığın bir örneğiydi.Ne kuruyacak, ne de solacak! O'nu ve ailesini tanımak bir şereftir.O Şerefe nail olmaktan gurur duyuyorum.Sen gönlümüzde her daim yeşil kalacaksın.Mekanın Cennet olsun Hocam..
İLHAMİ ETCİ
