Beş Yılın Mücadelesi Nure Sofi Türbesi

BEŞ YILIN MÜCADELESİ
Karamanoğulları Atası Nure Sofi ve Hanımının mezarlarının ve çevresinin düzenlemesi hakkında alınan karar kısaca şöyle:
Mülkiyeti Vakıflar Genel Müdürlüğüne ait ve tapunun Mersin İli, Mut İlçesi, Yalnızcabağ Mahallesi, Değirmenlik Mevki, 101 Ada, 1071 Parsel, 19.543.68 m² yüzölçümlü taşınmazı üzerindeki 2. grup korunması gerekli vakıf kültür varlığı tescilli Türbe (Nureddin Sofi), Mescit Kalıntısı, Mezarlar ve yakın çevresine yönelik onarım talebime nihayet cevap geldi.
Verilen cevap özetinde; ……"2. grup korunması gerekli vakıf kültür varlığı tescilli Türbe (Nureddin Sofi), Mescit Kalıntısı, Mezarlar ve yakın çevresine yönelik projelerin hazırlanması işi ihale edilmiş, yer teslimi yapılmış ve projeler bitmiş haliyle Bölge Müdürlüğümüze teslim edilmiştir. Projeler ve raporlar Adana Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu onayına sunulmuş olup, karar beklenmektedir." Denilmektedir.
Nure Sofi Kimdir?
İlk olarak Ermenek kalesini alıp kışı orada geçiren Nureddin Bey, İlkbahar’da Mut üzerine yürüdü. Kale dışında (şimdi Mut öreni) oturan Mutlularla birleşip Kaleyi kuşattılar. Kırk gün kuşatmadan sonra kaledeki Ermenilerin Kız Kalesine kaçmaları ile boşalan kaleye kale dışında oturan Mutluların yerleşmeleriyle kale artık “Mut Kalesi” adını aldı.
Daha sonra Gülnar ve Mara kalelerini de alan Nureddin bey, aldığı kalelerin anahtarlarını sultana gönderdi. Sultan I. Alaeddin Keykubat çok memnun oldu, devlet göstergesi olan hil’at, kılıç, tabl ve alem gönderip aldığı kaleleri de Nureddin Beye bağışladı. Böylelikle Karamanoğulları Beyliği’nin temeli atılmış oldu.
Nureddin Bey zapt ettiği ve sultanın izni ile egemen olduğu bu bölgede asayişi sağladıktan sonra buradaki kuvvetlerin başına oğlu Kerimüddin Karaman Bey’i bırakıp kendisi Sivas’ta olan obasının başına döndü. Orada Babai şeyhi Şeyh İlyas adında bir şeyhle tanıştı. Ona mürid oldu, yedi yıl mağaralarda yaşadı “sofi” oldu. Şeyh İlyas’ın halifesi (vekili) olarak buralara tekrar geldi. Kuvvetlerinin başına geçti.
1256 yılında Silifke kalesini de aldıktan sonra artık yaşlanıp seferlere çıkmaya gücü yetmeyince bütün yetkilerini oğlu Kerimüddin Karaman Bey’e bırakıp kendisi Mut’un Yalnızcabağ köyü yakınındaki Değirmenlik yaylasına çekilip 1264 yılında ölünceye kadar orada oturdu.
Öldükten sonra çok sevdiği bu yerde, Değirmenlik’te bir buruna defnedildi, üzerine bir türbe yaptırıldı. Karısının mezarı da buradadır. Türbe içerisinde üç mezar vardı.
Zamanla ortada ki mezar bakımsızlıktan yıkılmıştır. Şu an iki mezar var gözükmektedir. Türbe, çevredeki insanlar tarafından devamlı ziyaret edilmektedir.
Şerafettin GÜÇ
Karamanoğulları Tarihi araştırmacısı Yazar