Bu başlığı okuyan en iyimseriniz bile gülümsedi değil mi?
Hayal yeteneğini kaybetmişlerinizin tepkisini düşünemiyorum bile.
İsterseniz ben bu başlığın altını gerçekçi bir biçimde doldurmaya çalışayım.
Siz de bu yazıyı okuyup son cümledeki sorumu cevaplayın.
Bugüne kadar en az beş kişiden tekne alma isteğini duydum.
Ama hepsinin ortak sorunu güvenli bir biçimde, nereye bağlayacakları sorusu idi.
Haklılardı da.
Zira tekne bağlanacak tek yer olan Mesire Alanı’ndaki havuz belediyenin mülkiyetinde.
Bir şekilde izin alınsa bile onun da ne kadar güvenilir olduğu zaten tartışmalı.
En başta, benim İstanbul’da beş sene önce yapıp getirdiğim küçük bir katamaranın başına gelen, bu güvensizliğin en baştaki gerekçesini oluşturuyor.
Kış gelip de el ayak çekildiğinde, ilgisizlikten suyun dibine emekliliğe çekildi garibim.
Peki bu güzelim turkuazın keyfini, kendimizi onun koynuna atıp çıkartamayacak mıyız?
Belki sadece, tek bizde olan bu kendi rengimizin dalgalarının üzerinde onlarca tekneyi dans ettiremeyecek miyiz?
Elbette bütün umutsuzlara rağmen bir gün bunun gerçek olacağına inanıyorum, ama o gün neden önümüzdeki mayıs ayının bir günü olmasın?
Nasıl mı?
Beş sene önce tavşan bıraktığımız için, tavşanı kalmamış olmasına rağmen adı ‘Tavşan Adası’ olan ada var ya?
İşte onun adalığı kalmadı sular biraz çekilince yarımada oldu.
Şimdi gelin biraz hayal kuralım.
Oradan buradan biraz taş bulup ada ile kara bağlantısı olan elli metrelik kısmı DSİ’den izin alıp dolduralım. Kısa bir mendirek yapalım.
Bahara doğru sular yükselse bile yarımada özelliği devam etsin. Dalgalardan hiç etkilenmesin.
Böylece on iki ay kullanabileceğimiz bir balıkçı barınağı ya da modern deyişle yat limanı koyu elde edelim.
Artık, sahillerde tatil sitelerinin bile, kendi imkanları ile yaptırdıkları plastik geçmeli dubalardan bir iskele yapıp, yanına bir karavan koyup, içine de bir nöbetçi oturttuk mu işte size ‘Ermenek Turkuaz Yat Limanı’.
Ben mi çok uçuğum yoksa siz mi, heyecanlarınızı, hayallerinizi, kısaca umutlarınızı kaybettiniz?
Bir düşünün bu konuyu bence.
